Opowieść o staropolskiej szkole lutniczej rodów Grobliczów i Dankwartów

Zgłębianie tajników staropolskiej sztuki lutniczej. Prezentacja poświęcona twórczości dwóch staropolskich rodów lutniczych: Grobliczów i Dankwartów, działających w dawnej Rzeczpospolitej w XVII i XVIII w. Zapoznanie z życiem i twórczością znakomitych przedstawicieli tych rodów na podstawie zapisów odnalezionych w archiwach, zachowanych instrumentów i karteczek rozpoznawczych znajdujących się w ich wnętrzach. Omówienie twórczości, cech charakterystycznych stylu, drewna używanego do budowy instrumentów i elementów zdobniczych. Pokaz zdjęć wybranych instrumentów spod dłuta Grobliczów i Dankwartów, zapoznanie z osobami, miejscami i zbiorami muzealnymi, w których obecnie się znajdują. Omówienie stanu zachowania, przybliżenie pierwotnej konstrukcji. Na podstawie kopii basowej violi da gamba omówienie modelu Groblicza, w tym kolejnych etapów tworzenia instrumentu: pomiarów, rysunków, zebrania całości dokumentacji w celu wykonania kopii, wykonanie szablonów, form, przygotowania drewna na poszczególne elementy instrumentu. Dzieła Grobliczów i Dankwartów stały się inspiracją do twórczości lutniczej Piotra i Pawła Kowalcze.

Piotr Kowalcze – w zawodzie lutnika działa od 1992. Ukończył Liceum Plastyczne im. Antoniego Kenara w Zakopanem, a następnie Poznańską Akademię Muzyczną im. I. J Paderewskiego na wydziale Instrumentalnym w Zakładzie Lutnictwa Artystycznego. Pasję muzyczną – zamiłowanie do muzykowania i do budowania instrumentów – dzieli z bratem bliźniakiem Pawłem, z którym tworzy Pracownię Lutniczą Braci Kowalcze w Chabówce. Bracia zajmują się budową instrumentów smyczkowych i szarpanych, dawnych i współczesnych – skrzypiec, altówek, wiolonczel, lutni, viol da gamba, gitar, tworzonych według wzorów lutników polskich i europejskich. Wykonują także naprawy i odnowy instrumentów lutniczych oraz smyczków. Swoje prace tworzą dla muzyków zawodowych z kraju i z zagranicy oraz dla uczniów szkół, liceów i ognisk muzycznych, studentów Akademii Muzycznych, amatorów i muzyków ludowych. Współpracowali z Muzeum Narodowym w Krakowie odnawiając instrumenty zabytkowe – wykonali dokumentację rysunkową, fotograficzną i opisową kilku cenniejszych instrumentów lutniczych (lutni i viol) zachowanych w muzeach polskich.